अय्यूब 31

1 मैले आफ्नो आँखासित सम्झौता गरेको छु कि वासना उब्जाउने तरिकाले म कुनै तुरूणीलाई हेर्दिनँ।

2 परमेश्वरले स्वर्गबाट ठहराउनु भएको भाग कुन चाहिं हो? उँभोबाट सर्वशक्तिमानले दिनुभएको इनाम!

3 परमेश्वरले दुष्टको निम्ति नाश पठाउनु हुन्छ, खराब गर्नेहरूको लागि विपत्ति पठाउनु हुन्छ।

4 मेरो चाल परमेश्वरले जान्नु हुन्छ मेरो हरेक पाइला उहाँले देख्नुहुन्छ।

5 यदि झूटो कुरोसित मेरो केही सरोकार भएको भए र छली चालमा म फँसेको भए,

6 न्यायको तराजुमा परमेश्वरले मलाई तौलून् र परमेश्वरले जान्नुहुनेछ कि म निर्दोष छु।

7 यदि मेरो पाइला कुमार्ग तिर लम्कीएको भए, यदि मेरो मनले आँखाको इच्छा अनुसार गल्ती गरेको छ भने अथवा मेरो हातमा मैला टाँसिएको छ भने,

8 मैले रोपेको अन्न अर्कोले खावोस, र मेरा बाली जरै समेत उखेलिओस्!

9 यदि मेरो मन कुनै स्त्रीले मोहित पारेको रहेछ भने अथवा मेरा छिमेकीहरूको ढोकामा म ढुकिबसेको छु भने,

10 मेरी पत्नीले अर्को मानिसको लागि खाना तयार पारोस्, र अरू मानिसहरू उसित सुतोस्।

11 किन? किनभने सम्भोग लाजलाग्ने कुरा हो, न्यायको साम्ने एउटा अपराध हो।

12 त्यो त नाश गर्ने आगो हुनेछ, मेरो सम्पूर्ण कुरा यसले उखेल्छ।

13 मैले मेरो दास वा दासीको बिन्ती इन्कार गरेको भए, तिनीहरूले मकहाँ आफ्नो उजुर ल्याउँदा मैले त्यो इन्कार गरेको छु भने,

14 परमेश्वरको अघाडी जाँदा म के गर्ने? उहाँले सबै कुरा सोध्दा मैले के जवाफ दिने?

15 परमेश्वरले मलाई मेरी आमाको गर्भमा रच्नुभयो र तिनीहरूलाई पनि तिनीहरूकी आमाको गर्भमा रच्नुभयो, परमेश्वरले हामीहरूलाई गर्भमा रूप दिनुभएको हो।

16 गरीबहरूलाई तिनीहरूको चाहिएका कुरा दिनलाई मैले इन्कार गरेको छैन, विधवाहरूलाई सहायता बिना राखेको छैन।

17 म स्वार्थी भएको छैन, मैले टुहुराहरूलाई भोकै राखेको छैन।

18 तर मेरो युवा अवस्थादेखि, टुहुराहरूलाई बाबु जस्तै भएर हुर्काएँ, मेरो बाल्य अवस्थादेखि मैले विधवाहरूलाई अगुवाई दिएँ।

19 जब म मानिसहरू पीडित भएको देख्छु किनभने तिनीहरूसँग लगाउने लुगा छैन। अथवा पोशाक हीन एक गरीब मानिस,

20 मैले सधैं तिनीहरूलाई लगाउने लुगाहरू दिएँ। मैले आफ्नै भेडाको ऊन ओडाई दिएर तिनीहरूलाई न्यानो पारें अनि तिनीहरूले हृदयबाट नै मलाई आशीर्वाद दिए।

21 फाटकमा न्यायकर्ताहरूले टुहुराहरूको विरूद्धमा मेरो पक्ष लिनेछन् भनी जान्दा जान्दै पनि मैले कहिल्यै तिनीहरूमाथि डर देखाउन हात उठाइनँ।

22 यदि मैले त्यस्तो कहिल्यै गरे भने तब मेरो पाखुरा त्यसको जोर्नीबाट फुस्किनेछ र कुमबाट तल झर्नेछ।

23 तर मैले त्यस्तो नराम्रो काम गरिनँ। म परमेश्वरको दण्डदेखि त्रासित छु। उहाँको महिमाले मलाई भयभीत पार्छ।

24 मैले कहिले पनि आफ्नो धनमा भरोसा गरिन। मैले सधैं परमेश्वरमाथि सहायताको लागि भरोसा गरें। मैले धनलाई कहिल्यै पनि भनिन कि तिमी मेरो आशा हौ।”

25 म धनी थिएँ तर धनले मेरो घमण्ड बढाएन। मैले प्रशस्त धन कमाएँ तर त्यसले मलाई सुखी बनाएन।

26 मैले कहिल्यै पनि उज्वल घाम र सुन्दर जूनलाई पूजिनँ।

27 मेरो हृदय गुप्तरूपमा वहकाइएको थिएन अनि मेरो हात घाम र जून पूज्न कहिल्यै चुमिनँ।

28 त्यो पनि पाप हो त्यसले दण्ड दिनै पर्छ। यदि मैले तिनीहरूलाई पूजेको भए, म सर्वशक्तिमान परमेश्वर प्रति विश्वासी हुने थिइन।

29 जब मेरो शत्रुहरू नष्ट भए म कहिले खुशी भइनँ। शत्रुहरूमाथि नराम्रो आई लाग्दा मैले तिनीहरूलाई खिसी गरिनँ।

30 शत्रुलाई सरापेर मेरो मुखलाई पाप कार्य गर्ने दिइनँ। अनि तिनीहरूको मृत्युको लागि इच्छा गरिन।

31 मेरा घरका सबै मानिसहरू जान्दछन कि मैले परदेशीहरूलाई सधें भोजन खुवाएँ।

32 परदेशीहरू गल्लीमा सुत्न नपरोस भनी मैले तिनीहरूलाई आफ्नो घरमा बोलाएँ।

33 अन्य मानिसहरूले आफ्नो अपराधहरू लुकाउने कोशिश गर्छन तर मैले मेरो दोष कहिल्यै लुकाइन।

34 मानिसहरूले के भन्लान भन्ने कुरामा म डराएँ। त्यस्तो भयले मलाई कहिल्यै नराम्रो कार्य गर्न दिएन। मैले कहिल्यै बाहिर जान अस्वीकार गरिनँ। मानिसहरूको ममाथिको घृणादेखि म कहिल्यै डराइनँ।

35 अहो! कसैले मेरो कुरामा ध्यान दिओस् भन्ने म कामना गर्छु। मलाई मेरो कुरा व्याख्या गर्न दिइओस्। म इच्छा राख्छु कि सर्वशक्तिमान परमेश्वरले मलाई जवाफ दिउन्। म इच्छा गर्छु कि मैले जे कुकर्म गरें त्यस विषयमा उहाँले के सोच्नु हुन्छ लेखुन्।

36 तब म त्यो चिन्ह स्वरूप मेरो घाँटी वरिपरि बाँध्नेछु म त्यसलाई मुकुट झैं आफ्नो शिरमा लगाउनेछु।

37 यदि परमेश्वरले त्यसो गर्नुभयो भने, तब मैले गरेका सारा कुराहरू म व्याख्या गर्न सकूँला। म परमेश्वर नजिक मुखिया सरह आफ्नो शिर उच्च गरेर आउँन सकौं।

38 मैले कसैबाट जमीन चोरिनँ कसैले पनि मलाई त्यसले चोर्यो भनेर दोष लगाउन सक्तैन।

39 मले सधैं किसानहरूलाई खाद्यन्नको निम्ति पैसा दिएँ, जो मैले भूमिबाट प्राप्त गरें अनि कहिल्यै पनि अर्काको दखलमा भएको जमीन खोस्ने प्रयास गरिनँ।

40 यदि मैले सर्वदा त्यस्तो दुष्ट कामहरू गरेको भए गहूँ र जौं उम्रिनुको सट्टामा काँडा र झारहरू मेरो खेतमा उम्रियोस्।”अय्यूबका प्रवचन समाप्त भयो।

1 I made a covenant with mine eyes; why then should I think upon a maid?

2 For what portion of God is there from above? and what inheritance of the Almighty from on high?

3 Is not destruction to the wicked? and a strange punishment to the workers of iniquity?

4 Doth not he see my ways, and count all my steps?

5 If I have walked with vanity, or if my foot hath hasted to deceit;

6 Let me be weighed in an even balance, that God may know mine integrity.

7 If my step hath turned out of the way, and mine heart walked after mine eyes, and if any blot hath cleaved to mine hands;

8 Then let me sow, and let another eat; yea, let my offspring be rooted out.

9 If mine heart have been deceived by a woman, or if I have laid wait at my neighbour’s door;

10 Then let my wife grind unto another, and let others bow down upon her.

11 For this is an heinous crime; yea, it is an iniquity to be punished by the judges.

12 For it is a fire that consumeth to destruction, and would root out all mine increase.

13 If I did despise the cause of my manservant or of my maidservant, when they contended with me;

14 What then shall I do when God riseth up? and when he visiteth, what shall I answer him?

15 Did not he that made me in the womb make him? and did not one fashion us in the womb?

16 If I have withheld the poor from their desire, or have caused the eyes of the widow to fail;

17 Or have eaten my morsel myself alone, and the fatherless hath not eaten thereof;

18 (For from my youth he was brought up with me, as with a father, and I have guided her from my mother’s womb;)

19 If I have seen any perish for want of clothing, or any poor without covering;

20 If his loins have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my sheep;

21 If I have lifted up my hand against the fatherless, when I saw my help in the gate:

22 Then let mine arm fall from my shoulder blade, and mine arm be broken from the bone.

23 For destruction from God was a terror to me, and by reason of his highness I could not endure.

24 If I have made gold my hope, or have said to the fine gold, Thou art my confidence;

25 If I rejoiced because my wealth was great, and because mine hand had gotten much;

26 If I beheld the sun when it shined, or the moon walking in brightness;

27 And my heart hath been secretly enticed, or my mouth hath kissed my hand:

28 This also were an iniquity to be punished by the judge: for I should have denied the God that is above.

29 If I rejoiced at the destruction of him that hated me, or lifted up myself when evil found him:

30 Neither have I suffered my mouth to sin by wishing a curse to his soul.

31 If the men of my tabernacle said not, Oh that we had of his flesh! we cannot be satisfied.

32 The stranger did not lodge in the street: but I opened my doors to the traveller.

33 If I covered my transgressions as Adam, by hiding mine iniquity in my bosom:

34 Did I fear a great multitude, or did the contempt of families terrify me, that I kept silence, and went not out of the door?

35 Oh that one would hear me! behold, my desire is, that the Almighty would answer me, and that mine adversary had written a book.

36 Surely I would take it upon my shoulder, and bind it as a crown to me.

37 I would declare unto him the number of my steps; as a prince would I go near unto him.

38 If my land cry against me, or that the furrows likewise thereof complain;

39 If I have eaten the fruits thereof without money, or have caused the owners thereof to lose their life:

40 Let thistles grow instead of wheat, and cockle instead of barley. The words of Job are ended.